Venecija

Venecija se nalazi u severnoj Italiji. Glavni je grad oblasti Veneto. Ime grada i oblasti potiče od plemena Veneto koje je naselilo ovu oblast još u rimsko doba. Venecija je poznata kao jedan od najlepših i najromantičnijih gradova sveta. Prostire se na 117 malih ostva u Venecijanskoj laguni na obali Jadranskog mora. Zahvata površinu od 414.57 km2, a ima 270.660 stanovnika, sa gustinom naseljenosti 652.9 stanovnika/km2.

Ovo je jedan istorijski grad sa bogatom i burnom istorijom. U srednjem veku Republika Venecija je bila jedna od vodećih sila u ovom delu Evrope. Na njenoj teritoriji su se odigravali krstaški ratovi. Bila je centar i raskršće trgovačkih puteva, posebno pšenice, začina i svile. Od XIII do XVII veka Venecija je bila centar umetnosti i poreklo nekoliko umetničkih pravaca. U Veneciji je rođen Antonio Vivaldi.

Smatra se da su prvo naselje na području Venecije obrazovale izbeglice iz okolnih rimskih gradova i sela pod naletima Nemaca i Huna. Grad je osnovan izgradnjom crkve San Jakopo 421.godine. Prvi izabrani vođa lagune iliti vojvoda Venecije je bio Ursus. Za vreme vojvode Anjela Partićiaća sedište vojvodstva je preneto iz Malamoka u Rialto, gde su izgrađeni crkva Sv. Zaharija, bazilika Sv. Marka, vojvodina palata i odbrambeni zidovi. Godine 810. Venecija postaje vizantijska teritorija.

Zahvaljujući svom povoljnom položaju Venecija se između IX i XIII veka razvija u grad-državu. Ona je bila veza između Zapadne Evrope i Vizantiskog carstva i islamskih teritorija. Kao finanaskijska sila, Venecija je finansirala Četvrti krstaški rat koji je 1204. osvojio Konstantinopolj i osnovao Latinsko carstvo. Mnogi spomenici iz Konstantinopolja su tada preneti u Veneciju, kao npr.bronzane statue konja sa konstantinopoljskog hipodroma. Do kraja XIII veka Venecija je dominirala mediteranskom trgovinom i bila najnapredniji grad Evrope.

Gradom je tada upravljao Veliki savet koji se sastojao od predstavnika plemićkih i bogataških porodica. Pošto je Senat od 200-300 ljudi bio preveliki da vi efikasno radio, postojao je i Savet desetorice (ili Sinjoria) koji je kontrolisao rad administracije. Jedan vojvoda (tzv. venecijanski dož) je uvek bio ceremonijalni glavešina i birao se doživotno. Venecija je imala ambasadore koji su bili izuzetno dobro obavešteni o zbivanjima u drugim gradovima Evrope, i iscrpne izveštaje slali u Veneciju.

Već 1482. Venecija je imala štamparije i bila jedan od najrazvijenijih štamparskih centara Evrope. Uprkos tome što je Venecija do XVIII veka ostala bitan igrač u izvozu i veliki zanatski centar, XV vek joj donosi početak ogromnog slabljenja. Nekoliko faktora je tu bilo uključeno. Prvi je zalaganje Venecije za odbranu Konstantinopolja od Otomanskog carstva. Posle osvajanja Konstantinopolja, sultan Mehmet II je objavio Veneciji rat koji joj je oduzeo deo terotorije. Drugi faktor su činila velika geaografska otkrića (Kolumbovo otkrivanje Novog sveta i pronalaženje puta do Indije.), koja su položaj i pogodnosi Venecije kao trgovačkog i transportnog centra bacila u zasenak. Treći faktor je bila kuga koja je u nakoliko naleta pokosila stotine hiljada ljudi.

Napoleon je okončao venecijansku nezavisnost osvojivši je 1797. Iste godine grad je pao pod austrijsku vladavinu Kampoformijskim mirom koji je potpisao Napoleon. Presburškim mirom iz 1805.je postala deo Napoleonovog italijanskog kraljevstva, ali je Austriji vraćena 1814. Godine 1866.u Trećem italijanskom ratu za nezavisnost Venecija je postala deo Italijanskog kraljevstva.

Venecija i njeni kanali proglašeni su spomenikom Svetske baštine Uneska. Grad ima brojne nadimke poput: "Serenisima", "Kraljica Jadrana", "Nevesta mora", "Grad mostova", "Grad vode". Sa druge strane, mnogi gradovi građeni na kanalima nose epitete "Severne Venecije" (Sankt Peterburg), "Zapadne Venecije" (Amsterdam), "Američke Venecije" (Nju Orleans).